Wat doe je als drie motorvrienden nog 3 dagen vakantie op overschot hebben staan in dezelfde periode? Wel, een dikke reismotor aanvragen en binnen een straal van ongeveer 700 kilometer een motorherberg boeken natuurlijk. We kiezen voor een ‘net ver genoeg’-bestemming in Frankrijk: De Vogezen.
Tekst en foto’s: James De Ridder
Dit stukje natuurgebied staat bekend om zijn “Ballons”, cols tot ongeveer 1500 meter hoogte en mooie, bochtje baantjes. De wegen liggen er niet altijd even denderend bij maar de vergezichten maken dat meteen weer goed.
Het juiste gereedschap
Zo’n reis aanvangen op mijn eigen Triumph Street Triple RS leek aanvankelijk wel te doen. Begrijp me niet verkeerd, ik keek er naar uit de “striple” te laten zingen in de bergen, al is het gebrek aan bergruimte en comfort op de snelweg al snel een dooddoener. Bon, iets anders dus. Een allroad is dan anno 2024 de meest populaire keuze. In plaats van de vaste waarden zoals een BMW GS of Yamaha Tracer 9 kies ik liever voor een underdog.
Hoewel die term stilaan mag wegvallen, samen met alle andere vooroordelen over Chinese motoren. CFMoto begint een vaste waarde te worden binnen de bekende motormerken en zette enorme stappen de laatste jaren. Het is voor mij dan ook de uitgelezen kans om te ervaren wat zo’n Chinees kan bieden op een meerdaagse test met variabele omstandigheden.
Vogezen, here we come!
CFMoto voorziet de 800MT Explorer editie. Op papier ziet het er alleszins goed uit. Het koppelrijke 800cc tweecilinder blok is quasi identiek aan dat van de concurrerende KTM en legt 95 pk en 77 Nm in de schaal. KYB schotelt ons instelbare vering voor, de remmen zijn dan weer van J.Juan. De Explorer editie komt met een mooie blauw-gouden kleurstelling en de spaakvelgen stralen extra off-road gekkigheid uit – naast extra poetswerk. Daarnaast vinden we een up/down quicksifter en handkappen met een in hoogte verstelbaar windscherm. Een mooi TFT dashboard is standaard en biedt via de handige knoppenwinkel op de linker stuurhelft toegang tot alle elektronische snufjes zoals handvat -en zadelverwarming, cruise-control en navigatie met de CFMoto app op je smartphone. Al dit lekkers staat al op je oprit vanaf 11.999€. Een prikje, zo zou blijken.
De volledige driedelige kofferset biedt verder voldoende plek voor een vierdaagse trip. Langs de binnenkant voorzien de Chinezen koffers van een zacht stofje, zodat ze tamelijk krasvrij zijn voor je waardevolle bezittingen, of drie paar onderbroeken zoals in ons geval.
Vertrekken doen we donderdagavond vanuit Antwerpen, met goed humeur en nog meer bagage trekken we richting ’t Zuiden. Initieel valt in de straatjes van de binnenstad het hooggeplaatste stuur op, dat prinsheerlijk in de handen valt. Ook de soepel werkende quickshifter is een echte meerwaarde op deze toermotor. Toegegeven, met mijn 26 lentes en 1.75m ben ik niet het klassieke doelpubliek voor deze alleskunner en met een zadelhoogte van 825mm was het wel even opletten bij stilstaande fases. Het is tenslotte geen pluimgewicht met standaard 225 kilo’s. Tel daar nog de volgepropte (lees: zware) koffers bij en dan was het wel opletten geblazen. Goed, de motor valt natuurlijk mijn beperkte lengte niet kwalijk te nemen, al is het wel iets om rekening mee te houden.
Thaon-les-Vosges…en verdwalen maar
Eenmaal op de snelweg was het genieten toen de juiste hoogte van het windschermpje was gevonden. De laagste stand was voor mij ideaal, met wat lichte turbulentie bovenaan de helm en het lichaam volledig uit de wind. De zon kwam er door en met de handig instelbare cruisecontrol was het leuk kilometers vreten. In totaal zetten we iets van een 500 km- bij op de odometer vooraleer we de snelweg verlaten bij Thaon-les-Vosges.
Een goede motortrip behoeft natuurlijk ook wat drama. De nacht valt boven Frankrijk en donkere wolken heten ons welkom. Al snel begint het te regenen en zie je geen hand voor ogen, not fun. Wat mijn medereizigers niet hielp was de te hoog afgestelde koplampunit van de MT; het licht schijnt met een kracht van duizend zonnen zo hoog, dat zelfs tegenliggers op de andere zijde van de autostrade als een bende gekken hun lichten dimde. De ene na de andere gaf een onaangenaam handgebaar op de kleinere wegen, de grootlichten lieten we dus maar helemaal voor bekeken.
Wrong time, wrong place
En daar brengt onze voorrijder via de intercom de verlossende woorden: “nog 10 minuten en we zijn er”. Goed, want het gaat stilaan richting half twaalf en mijn bed lonkt. Aangekomen bij Moto-Hotêl Col de Bussang zien we een rood lint over de oprit. “Fermé”. Shit. Goed. Doorrijden over de parking dan maar, waar we worden aangesproken door een man in pyjama die merkwaardig genoeg in vlot Nederlands laat merken dat ze toch wel echt gesloten zijn. Ja… daar sta je dan. Het foute hotel ingeven kan iedereen wel overkomen en dus kruipen we terug de motor op, anderhalf uur weer de andere kant op, richting Motorhotel La Mouche. Had ik al gezegd dat dit onze eerste, échte motortrip verder dan de Ardennen was?
Hart onder de riem, en door.
Gelukkig staan de drankjes klaar bij aankomst bij het correcte hotel, waar we meteen warm worden onthaald door een bende Nederlanders die de arme Belgen nog snel een hart onder de riem willen steken, en een nieuwe GPS en andere voorrijder aanraden. Wij zijn gewoon blij dat we eindelijk op bestemming zijn en kruipen snel onder de wol.
De volgende dag hebben we immers enkele hoogtepunten van de streek op de planning staan. Col D’Alsace en Le Grand Ballon, goed voor bijna 3000 hoogtemeters, doen ons watertanden. Na wat sterke verhalen te hebben verteld aan het ontbijt en te wedden wie toch echt wel sneller boven zou aankomen was het rijden geblazen.
Nu mogen de koffers eraf…
Zonder z’n koffers voelt de MT stukken lichtvoetiger aan. Geholpen door een 110 voorband en 150 achterband gaat het sturen vlot. Een 19” voorwiel is altijd even wennen voor een sportieve straatrijder, al reed de MT een stuk voorspelbaarder dan aanvankelijk gedacht. Het koppelrijke blok knalt vlot naar boven en aan vermogen is er nooit gebrek. De Triumph 1050 sprint van mijn reisgezel loopt op de rechte stukken wat uit, al maak ik dat weer goed in de bochten waar de allroad zich ontpopt tot echte berggeit. Hard rijden gaat vlotter dan je zou vermoeden op een motor met deze uitstraling en afmetingen. De vering, ondanks standaard aan de zachte kant, geeft voldoende feedback en doet oneffenheden wegsmelten als sneeuw voor de zon. Goed, inhalen dan maar! Kot open, twee tandjes terugschakelen en de bocht in kappen. Wat een feest.
Als we het tempo wat laten zakken valt de soepele motorloop boven de 3500 omwentelingen weer op. In écht lage toeren is hij helaas soms wat zoekend, een typisch euro6-probleem. Gecombineerd met de royale beenruimte en zacht zadel kan ik de MT verder op weinig grove fouten betrappen. Hoewel, de knoppenwinkel voelt goed aan en dat is maar goed ook want je gebruikt ze vaak. 5 menu’s moeten doorscrollen om je handvatverwarming aan te zetten, dat moet beter.
Toeren in sneltempo
De voorremmen vergen daarnaast wat gewenning. Aan stopkracht geen gebrek al moet je wel doorknijpen om echte bijtkracht te voelen. De achterrem daarentegen is vanaf het eerste contact erg krachtig en makkelijk te doseren. De paralleltwin ontsnapt helaas bovenaan de toerenschaal niet helemaal aan trillingen die zich vanaf een 6500 omwentelingen in de handvaten en voetsteunen kenbaar maken. Misschien een goede herinnering dat het hier vooral over een toermotor gaat, geen racemachine.
Goed, na een 350km aan bergbaantjes is het opnieuw huiswaarts keren, dit keer van de eerste keer naar het juiste hotel. Al moet ik eerst die felrode Street Triple toch echt even laten zien wat echt rijden is nadat hij ons kwam voorbijgescheurd met open uitlaat. Samen knallend naar beneden tussen de bomen valt me weer op hoe vlot de 800 MT van het ene oor op het andere gaat en daarbij het rijwielgedeelte steeds voorspelbaar blijft. Beneden aangekomen wachtte ik mijn reisgezellen op die het hogere tempo liever aan de testrijder overlieten. Die avond deelden we weer sterke verhalen met de andere motormuizen, waaronder… natuurlijk, een Nederlander met felrode Street Triple.
Route Des Crêtes
Voor dag 2 hadden we de populaire Route Des Crêtes klaarstaan. Een allesomvattende route die de meeste bergtoppen van de Vogezen aan elkaar had zou breien. Of dat was toch het plan. De dag begon uitstekend met een zonnetje en veel bochtenplezier gekoppeld aan mooie vergezichten. Ik neem de MT nog even kort off road op een grindpaadje en ontdek dat het ABS niet uit te schakelen valt, ook niet voor de achterrem. Vreemd, voor een motor die met zijn spaakvelgen doet vermoeden dat hij meer off road capaciteiten in zijn mars heeft.
Reiskompaan in panne
Jammer genoeg was dat ook het punt waarop m’n reisgenoot z’n Triumph Sprint 1050 het stilletjesaan begaf. Eerst gaf het ABS een foutmelding en een paar uur later werd de oorzaak duidelijk: de lagering van de enkelzijdige achterbrug hield het voor bekeken. Geen klein euvel, en ook de zoektocht naar een garagist midden in de Vogezen om 17u in de namiddag is niet bepaald een sinecure. Een werkplaats vinden die dan ook nog eens wat absurde sleutelmaten en speciale onderdelen heeft liggen was onbegonnen werk. En bij aankomst bij de dichtsbijzijnde garage werd het oordeel snel geveld. Vrij vertaald: “Einde van de vakantie, perte totale, jij rijdt niet meer,…” Een abrupt einde aan wat de mooiste route van ons weekend moest zijn.
Dat moment leerde ons dan weer dat de CFMoto zich ook leent voor duorijden. De voorremmen hadden met dat extra gewicht wat scherper gemogen, al was de vering mooi gedempt en bood hij genoeg ruimte en een zacht gepolsterd duozadel voor de onfortuinlijke lifter.
Naar huis met duo
Na nog wat gezigzag over binnenwegen richting hotel, kwam onze minitrip daarmee alweer ten einde. De Sprint zou een week later zijn terugreis achterin een bestelwagen maken en wij noteerden toch maar mooi bijna 2.000km op 3 rijdagen. Niet slecht voor een eerste keer, toch?
Natuurlijk legt mijn Street Triple scherpere stuureigenschappen en een fantastische soundtrack voor de dag in vergelijking met zo’n 800MT, maar het allesomvattende comfort, de wegligging en karakter van de MT800 Explorer deden me achteraf beseffen dat ik eigenlijk… die Street nog niet eens zo hard heb gemist…En nu maar beginnen plannen aan motortrip numero due.
