Liefde op het eerste gezicht
Loopt de trend van de retrobikes op z’n laatste benen? Niet als het van Triumph afhangt. In tegenstelling tot bij de meeste merken, slagen de Britten erin om hun Modern Classics vlotjes aan de man te brengen, met de Speed Twin 900 voorop. Wat is het grote succes achter deze sympathieke tweepitter? Ik zocht het voor u uit in de buurt van Sotogrande, Zuid-Spanje.
Tekst: Arno Jaspers
Foto’s: Triumph
Keep it simple, stupid. Jawel, het KISS-principe is nog steeds de grote kracht achter het succes van de Triumph Speed Twin 900 die in een vorig leven nog bekend stond als de Street Twin. Los van die naamsverandering blijft dit een motorfiets zoals een kleuter hem zou tekenen. Een rond koplampje, eenvoudig wiegframe, prachtig gelakte tank en een lekker dik blok met onderliggende uitlaten langs beide kanten om het af te maken. Soms moet je het echt niet te ver gaan zoeken, al schuilt er achter die kinderlijke eenvoud een hoop vernuft.
Grotere upgrade dan je zou denken
En dan ben ik de motorjournalist die van ganser harte probeert om niet halsoverkop verliefd te worden op de fenomenale looks van deze Britse schone. Nemen we er even een fotootje bij van de vorige versie en dan blijkt dat Triumph het helemaal niet zo simpel gehouden heeft. Integendeel zelfs, zo goed als alles werd op subtiele wijze verbeterd. Je zou er gemakkelijk over kijken, maar als ik de twee motoren langs elkaar leg, is de upgrade enorm.
De telescopische voorvork van het vorige model? Vervangen door een USD-vork. Het klassieke lampje werd een LED, het LCD-dashboard vervangen door een combinatie van TFT en LCD, de stereoveren zijn nu hoogwaardige piggyback dempers en ga zo maar door. Triumph profiteerde van de Euro5+ update om de hele motorfiets onder handen te nemen en dat zonder dat je meteen de indruk krijgt dat er fel aan gesleuteld werd, want de hele modern classic vibe bleef perfect behouden. Als kers op de taart kwam er naast een hertekend frame en stijvere achterbrug nog een heerlijke tricolore kleurstelling bij aan de zijde van een klassiekere zilvergrijze en zwarte variant. De prachtige wit/oranje/blauwe uitvoering staat op me te wachten voor een ritje dat een stuk uitdagender zou zijn dan je van de gemiddelde retro nakedbike zou verwachten.
Karakterbeest
Want al bij het opstarten wordt het duidelijk dat de ‘kleine’ Speed meer in z’n mars heeft dan de Bonneville van je opa. Nu goed, met 65pk moet je uiteraard geen supernaked toestanden verwachten, maar de manier waarop de 80Nm koppel al bij 3.800 toeren ultra romig uit het 900cc motorblok rollen, is verslavend. En dat onder begeleiding van een heerlijk diepe soundtrack uit de dubbele dempers. Met de dikke klappen van de tweecilinder trekt deze Speed zich ontzettend vlot op gang en je zou bijna vergeten dat dit voor Triumph nog steeds een middenklasser is. Sterker nog: deze motor symboliseert mooi waarom Triumph zo’n karaktermerk is en dan kom je weer aan bij tal van subjectieve argumenten.
Ja, elk merk heeft intussen wel een 650 à 750 cc middenklasser op de markt die meer vermogen heeft, beter stuurt, beter remt en bovendien wat minder kost. Maar er is er geen enkele die dat nog eens kan koppelen aan de stijl van deze Speed. Als ik een aantal concurrenten moet opsommen, dan kom ik uit bij Kawasaki’s Z900RS of zelfs Z650RS, en met wat goeie wil parkeren we er nog een Ducati Scrambler of Royal Enfield Bear of Interceptor naast. Stuk voor stuk leuke tweewielers, al blinkt Triumph hier uit met afwerking op een hoger niveau, modernere elektronica, en toch ook weer dat kloppende tweecilinderhart dat erg moeilijk te vergelijken is met voorgenoemde concurrenten. Het karakter doet meer denken aan een laagtoerige Amerikaanse V-twin, al is het rijwielgedeelte dan weer een stuk sportiever dan eender welke huidige H-D in het gamma.
Low and slow, maar niet omdat hij niet hard kàn
Op de bochtige zuiderse wegen is het heerlijk genieten van de vlotte stuureigenschappen van deze motor die bijgestaan worden door een heel laag zwaartepunt. Het smal aflopende zadel zorgt ervoor dat ook de kleinste rijders gemakkelijk met beide voeten plat aan de grond kunnen en dat zonder dat de zithouding nog een seconde verkrampt aanvoelt. Nee, het is best lekker vertoeven met het brede stuur in je handen en je achterste op het goed gepolsterde zadel.
Als ik één minpuntje moet benoemen, dan is het dat we aan ‘ride it like you stole it’-tempo af en toe wel tegen de grondspeling of de limiet van de voorrem aanlopen. Niks wereldschokkends, we zijn tenslotte met een motor onderweg die 216 rijklare kilo’s op de weegschaal zet en dan weet je dat je niet té hardhandig moet omspringen met een enkele 320mm schijf in het voorwiel. Dat past wat mij betreft ook helemaal bij de stijl van de motor die in de eerste plaats gebouwd is voor levensgenieters tijdens hun vlotte zondagsritje eerder dan speedfreaks.
Nastaren…
Na de lunchstop doen we het iets (nuja, een beetje) rustiger aan en daarbij komt de Speed Twin 900 eigenlijk beter tot zijn recht. Vergeet het woeste gas geven, actief sturen en schakelen, maar zet hem gewoon in zijn drie en laat het kronkelende asfalt maar onder de wielen rollen tot de 12 liter tank leeg is. Rijden op deze Triumph is moeiteloos en bij iedere tussenstop betrap ik mezelf erop dat ik nog minstens tien minuten sta te staren naar de kleine details. Van de fake carburatoren en bougiekoppen (ontstekingskaarsbeschermkappen in goed Nederlands?), tot de stiksels van het zadel, of het contrast tussen de moderne LED-lampen en de oerklassieke, prachtige lijnen van deze Speed.
Verder heb ik nog geen letter geschreven over het complete elektronicapakket dat voortaan alles omvat van rijmodi tot tractiecontrole en bochten-ABS of zelfs optioneel cruise controle. Dat laatste zou ik overigens wel aanraden omdat we nog steeds onderweg zijn met een vijfversnellingsbak, wat toch een minpuntje blijft voor wie veel snelwegverkeer wil doen. Maar laat het dus duidelijk zijn dat alle veiligheidssnufjes aanwezig zijn, maar nooit opvallend in werking treden zolang je het niet nodig hebt/bewust uitlokt. Zoals het hoort.
Conclusie
De Speed Twin 900 is op alle vlakken een verbetering ten opzichte van zijn voorganger, al bleven dezelfde coole looks, een waanzinnig goede afwerking en het koppelkrachtige, vlot sturende karakter behouden. Dit is een ontzettend toegankelijke motor waarop je verliefd wordt en je hele motorcarrière lang gelukkig kan zijn, en dat voor een vanafprijskaartje van net onder de 10k in België en 11,5K in Nederland. Soms moet het echt niet meer zijn, hier kunnen andere retro’s nog veel van leren.
